Hallo lieve dorpsgenoten,
De Corona maatregelen gaan ons allemaal aan en we zullen er nog een tijd mee te maken hebben. Eerst heb je het gevoel in een film te leven, maar nu komt het meer binnen door de isolatie waar je in leeft.
Gerry en ik werken allebei in een vitaal beroep. Gerry melkrijder en ik kraamverzorgster. Bij de melkfabrieken hanteren ze strenge regels en worden de chauffeurs getemperatuurd om te zien of ze geen koorts hebben. In de kraam moeten wij nu zoveel mogelijk hands off werken, dus niks met de baby en oudste kinderen mogen doen. Op afstand werken en dat gaat erg tegen je gevoel in, omdat je een mens bent om te zorgen voor en niet op afstand. Maar ook zorgen hebben: stel dat ik het heb en nog niet weet, dan kan ik het overbrengen in mijn gezinnen. In de gezinnen breng je nu veel gezelligheid, omdat ze zelf geen bezoek mogen ontvangen. De gezelligheid en aanwezigheid wordt erg gewaardeerd.
Als we beiden werken hebben we ook opvang nodig. Vanuit de opvang wordt er gevraagd om het eerst zelf te regelen en als laatste aan te kloppen bij hun. Dus waar zouden we zijn zonder Gerry zijn ouders. Zo lief hoe ze altijd voor ons klaarstaan, daar zijn wij ook altijd heel dankbaar voor. Marjan die ook aangeboden heeft om op te passen en waar we ook gebruik van hebben gemaakt. Super lief dat ze voor ons klaarstaan, zodat wij ons werk kunnen doen.
Thijs en Elise thuis van school. Thijs vind het prachtig 😊 Elise vind het wat minder leuk. Thuis maar aan de studie, dat gaat goed, maar vergt wel enig geduld van de ouders😊 Het voordeel is dat je 1 op 1 kunt begeleiden en dat is met name voor Thijs heel fijn, omdat hij moeite heeft met leren i.v.m. zijn dyslexie. En van tijd tot tijd maken Thijs, Elise en ik tekeningen voor mijn schoonmoeders werk. Ze werkt bij het Heymanscentrum. De tekeningen neemt ze mee om het voor de ouderen gezellig te maken op hun afdeling (zie foto onderaan).
Eind 2018 is mijn moeder overleden en sindsdien is mijn vader alleen. De eenzaamheid die hij al voelde is voor hem nu nog meer aanwezig en dat raakt mij erg. Ik ga alleen naar hem toe en houdt de anderhalve meter afstand, het voelt anders, maar zo kun je er toch voor hem zijn.
Nu nog des te meer waardeer je je eigen gezinsleven, het samen kunnen zijn. Uitjes zijn nu lekker met de hond lopen en genieten van de buitenlucht.
Als laatste toch nog een voordeel: Je leeft veel minder gestresst, je hoeft niet in je agenda te kijken van wat moet ik vandaag, want er staat niks😊
Lieve dorpsgenoten, hou jullie goed en geniet van de kleine dingen en van elkaar. Gezondheid is het belangrijkste, de rest komt later wel weer.
Veel liefs van Gerry en Bianca Pieltjes
Thijs en Elise
