Mijn werk in de ouderenzorg is voor een deel stil komen te liggen. Als coördinator voor vrijwilligerswerk bij Dignis, een grote organisatie voor ouderenzorg in Groningen en Noord-Drenthe, ben ik vooral bezig met de inzet van vrijwilligers. Maar nu de locaties op slot zitten, mogen familie en vrijwilligers er helaas niet op bezoek. Ik werk nu vooral vanuit huis en alleen als het echt nodig is ga ik even naar mijn werk, maar nu de vrijwilligers noodgedwongen thuis zitten is het wel een stuk rustiger. Toch wilde ik ook graag iets betekenen voor de mensen in de zorg.
Nu leek het er op dat er een grote schaarste aan mondkapjes zou zijn. Daarom heeft een collega van mij het initiatief genomen om zelf mondkapjes te naaien. Deze kunnen dan preventief ingezet worden door de mensen in bijv. de thuiszorg van Dignis. Aangezien ik het naaien achter de naaimachine redelijk beheers heb ik mij meteen aangemeld om mee te helpen. Ook mijn zus Marijke, die inmiddels al een half jaar bij mij verblijft i.v.m. een lelijke bovenbeenbreuk, wilde graag iets betekenen. Zij is verpleegkundige in het Anthonius ziekenhuis in Sneek en heeft haar hele leven naast het bed gestaan en gewerkt. Zo zijn wij samen aan de slag gegaan. De één aan het knippen, de ander aan het naaien. Lintjes er door en klaar is Kees. Inmiddels zijn er al heel wat mondkapjes gemaakt en hopen we volgende week 800 op de teller te hebben. Niet alleen door ons, maar ook door andere collega’s die goed met de naaimachine om kunnen gaan. Nu lijkt dat de aanvoer van mondkapjes weer wat op gang te komen, uit China nota bene, lijkt onze actie misschien voor niks. Maar goed, de zelfgemaakte mondkapjes zijn klaar. En mocht de nood aan de man komen dan zijn wij in ieder geval voorzien.
Op de foto’s zie je ons aan het werk met een mondkapje op om het zelf uit te proberen 🙂
Een zonnige groet van Corry en Marijke
Ik heb de indruk dat deze mondkapjes op dit moment nog niet voor niets zijn. Mooi werk! Lex
Helden! Respect!