Het is vandaag dinsdag 16 juni en op het moment van schrijven sta ik te wachten in Trelleborg Zweden tot ik kan inschepen. Ik heb vandaag de ferry om 16.30h terug naar Duitsland. Ik vaar vandaag met de TT-Line, met de m/s Tom Sawyer. De toilettas, inclusief schone kleding, al ingepakt. Portemonnee en telefoon mee én een mondkapje. Want die is sinds een week of 2 nu verplicht in het restaurant op de boot.
Het was zondag 15 maart toen Mark Rutte de corona-maatregelen aankondigde. Ik zou ‘s avonds van huis, op naar Kopenhagen. De horeca dicht?! Hoe en waar kan ik nu onderweg eten? En het sanitair? Ik moet toch ook wel eens naar het toilet. En douchen? Voor nood heb ik een waterkoker en pakjes noedels bij me. En een goedgevulde koelkast met brood, beleg en zuivel. En een toiletrol, je weet maar nooit.
Onderweg naar Kopenhagen is het op de weg rustiger als anders, vrachtverkeer rijdt er wel, maar veel minder luxe wagens op de weg. Ik hoor op de radio dat er in Duitsland nagenoeg dezelfde maatregelen worden getroffen. En ja, ook de grenzen dicht voor mensen die geen goede reden hebben om te reizen. In Duitsland vlak voor de Deense grens is er al een politiepost opgesteld, een paar luxe wagens aan de kant, en ik, met m’n vrachtwagen vol goederen mag door. Dit tafereel houdt nog een paar maand aan. En waarom mogen vrachtwagens wel door? Wij zorgen er toch voor dat iedere consument zijn levensbehoeften krijgt…
Hout laden in Zweden / Gasflessen laden in Noorwegen voor Smeding Leek en aluminium profielen voor Elton Roden
Mijn werk is het vervoeren van goederen, van de landen Nederland en België naar Scandinavië. En dit elke week weer. Soms 1x en soms 2x in de week heen en weer. Elke dag meerdere laad- en los-adressen. En elke dag weer andere laad- en los-adressen. Dit houdt in, elke dag met andere mensen contact en andere afspraken en regels. Zo kan je bij het éne bedrijf wel aanwezig zijn bij het laden en lossen en bij het andere niet. Dat geldt ook voor een kop koffie of het toilet. Waar de één een keurig sanitair heeft ingericht, is bij de ander alles afgesloten en red je maar! Ronduit belachelijk en onmenselijk.
Gelukkig heb ik in deze corona-periode bijna alleen maar op Zweden en Noorwegen gereden. In Zweden hebben ze bijna geen maatregelen getroffen en ging alles gewoon door. Waar in Nederland en Duitsland mensen je benaderen alsof je een enge ziekte hebt ( ze 2 stappen achteruit lopen bij binnenkomst ) is het contact met de zweden net als anders. Hartelijk en gemoedelijk. Het land is zo uitgestrekt en dun bevolkt dat het risico ook erg klein is. Alleen in de grote steden, en dan met name op plekken waar ik niet kom. Ik ben er zelf dan ook helemaal niet bang voor… met die angst zou ik m’n werk niet meer kunnen doen.
In Nederland konden de chauffeurs bij chauffeurscafés ‘s avonds gebruik maken van het sanitair. Eten en drinken kon je dan bestellen bij de ingang of receptie en scholieren brachten dit vaak op de fiets weer rond over de parkeerplaats naar de auto. Topservice! Vervolgens aten de chauffeurs hun maaltijd in de auto en dan maar op bed, een gezellig avondje met collega’s zat er dus niet in. Nu alles weer wat versoepeld is kunnen we gewoon weer met elkaar eten mits we voldoende afstand in acht nemen. Wat ook erg opvalt is dat nu mensen na het opheffen van de intelligente Lock down massaal weer op pad gaan. De eerste files werden gemeld bij de voordeur van de Ikea.
In de schoolvakanties gaan Lieke en Alrik vaak om en om een week mee. Maar in de afgelopen meivakantie leek me dit niet verstandig. Door de coronamaatregelen zijn de huisregels bij ieder bedrijf anders en is het lastiger met/voor kinderen. Jennie ging deze keer mee in de meivakantie, de kinderen naar opa en oma. Jennie heeft ook haar vrachtwagenrijbewijs en zo konden we samen rijden. Voordeel was dat we in Zweden gewoon overal samen uit eten konden 😊 Nu de coronamaatregelen weer zijn versoepeld, gaan Lieke en Alrik gezellig in de vakantie weer een weekje mee.
Na dit schrijven probeer ik een beetje te gaan slapen op mijn hut. Het is nu 20.15u en over 3 uur gaat de wekker weer. Even na middernacht leggen we aan in Travemunde Duitsland en begint voor mij weer een nieuwe dag. Op naar Nederland!!
Jonny
En hoe ging het ondertussen thuis in Niehove….
Lieke is jarig en met elkaar kijken wij naar de persconferentie. Bij Lieke komt gelijk de vraag “mama kan ik nu ook niet trakteren morgen en hoe gaat het met mijn kinderfeestje?” Helaas gingen beide dingen niet door. Na de persconferentie komt voor mij ook een mail binnen van mijn werk (Kinderopvang Vrolijk Grijpskerk) dat wij voorlopig gesloten zijn. De peuterschool mag niet open, wel werd duidelijk dat de kinderopvang en de buitenschoolse opvang openbleven voor ouders met vitale beroepen, ook verleenden wij de noodopvang van sws de Humstee (Oldehove). Ik heb de “Lock down” weken 1 dag per week gewerkt op de buitenschoolse opvang. Het was hier thuis wel even wennen toen het schoolwerk erbij kwam. Wij moesten hier een ritme in vinden en samen uitzoeken hoe we het konden doen. Het schoolwerk uitleggen kan mama natuurlijk niet zo goed als juf dat kan. Via teams een programma op de laptop konden Lieke en Alrik schoolwerk maken en ook chatten en videobellen met klasgenootjes en juf. Dit was een erg leuke aanvulling, zo hebben ze zelfs met elkaar bingo gespeeld. Wat vonden Lieke en Alrik het fijn dat ze na 10 weken weer een aantal keren per week naar school mochten, eindelijk weer spelen met vriendjes van school en juf weer zien. Voor mij ging de peuterschool weer open en kon ik weer aan de slag. De vakantie staat nu voor de deur en Lieke heeft inmiddels getrakteerd op school, en Alrik mag ook trakteren ze moeten nog wel even geduld hebben met hun feestjes. Maar die gaan we zeker nog vieren, dat staat vast.
Jennie
