Wie had dat gedacht!
Bezig zijn met je laatste schooljaar in actieve dienst en dan zo’n einde. De afgelopen jaren was ik mijn schoolloopbaan al aan het afbouwen, zoals dat heet. Van een complete baan in een paar etappes naar dit slotjaar, waar ik nog twee examenklassen lesgaf (8 lessen, 2 dagen vrij) en begeleidde in mijn vak Duits. Een heel natuurlijke manier van afscheid nemen. Nog één keer dit, nog één keer dat: toetsweken, schoolexamen afronden, centraal examen, eindexamens nakijken, tweede correctie en overleg met collega’s van een andere school en tot slot de diploma-uitreiking. Dan zouden mijn 44 jaar (augustus 1976 begonnen) in het onderwijs erop zitten.
Maar het is allemaal totaal anders gelopen.
Op donderdag 12 maart ging er nog een brief van mijn school (Gomarus College Groningen) naar de ouders met de mededeling dat de regering had besloten dat de scholen open zouden blijven. Maar in het weekend werd de maatschappelijk druk om de scholen te sluiten zo groot, dat minister Slob hierin wel mee moest gaan. Een wijs besluit, want om maar eens een voorbeeld te geven voor de afdeling waar ik werk: We hebben al jaren ruimtegebrek, in de drie pauzes per dag zijn er telkens ruim 500 leerlingen in een veel te kleine aula, veel lawaai, geen privacy. In deze Corona-tijd niet zonder risico. Vanaf maandag 16 maart heb ik geen les meer gegeven op school. Ik ben nog één keer op de locatie geweest om les te krijgen in ………………. onderwijs op afstand notabene. Na 44 jaar! Op school aangekomen moest ik me eerst melden en aangeven in welk lokaal ik zou verblijven. Alles volgens de nieuwe richtlijnen. Keurig 1,5 meter gescheiden van mijn collega’s (maar vijf personen in de computerruimte waar plek is voor dertig mensen) kreeg ik van mijn collega informatica les over het digitale programma voor afstandsonderwijs en hoe ik voor mijn examenkandidaten groepen voor het vak Duits kon maken. Ik heb het mijzelf zo goed en zo kwaad als dat gaat eigen gemaakt. Het resultaat is dat ik na overleg met de examencoördinator een schrijfvaardigheidstoets (enigszins aangepast aan de bijzondere omstandigheden) heb gemaakt voor mijn leerlingen, die ik op maandag 30 maart heb afgenomen, op afstand/digitaal. Dat is goed verlopen. Ik had trouwens nooit gedacht dat ik in het laatste jaar van mijn onderwijsloopbaan nog eens digitaal een toets zou afnemen.
Mijn complete schoolexamen is ondanks alles helemaal afgerond. En waar ik blij mee ben is dat al mijn leerlingen hun schoolexamen voor Duits met een voldoende hebben afgesloten. Het is mij de laatste weken dat de leerlingen erg onzeker zijn. Goede resultaten zijn mooi, maar als docent moet je ook rust proberen te brengen.
En nu?
Een uiterst merkwaardige afsluiting van dit schooljaar. Geen eindexamen, geen diploma-uitreiking, tenminste niet in de vorm zoals wij dat gewend waren: met veel familieleden en in een feeststemming, bijna 1000 mensen in de zaal. Nooit zoiets meegemaakt. En dan is het ook mijn afscheid van het onderwijs. Voorlopig zal een afscheid in de gebruikelijke vorm (feestje :-)!) er niet in zitten. Toch hoop ik dat binnenkort zich weer de gelegenheid voordoet om op een goede en leuke manier afscheid van het onderwijs en mijn collega’s te nemen.
Bedankt voor je leuke reactie!
44 jaar lesgeven Boudewijn dat is een half mensenleven en dan verdien je het ook met pensioen te gaan. Dat het Virus Corona zo een einde van je loopbaan zou brengen had niemand verwacht . En nu maar genieten van je vrijheid in het mooiste dorp van Nederland, het is je gegund ☀️☀️☀️👍
Bedankt voor je leuke reactie!
Je hebt heel wat ontwikkelingen meegemaakt in het onderwijs Boudewijn! En dan op de valreep zelf(s) nog een spoedles ‘onderwijs op afstand’. Al je leerlingen een voldoende: dat moet voldoening geven…. Geniet nu van de extra vrijheid. Een officieel afscheid zal nog even op zich laten wachten, maar wat in het vat zit ….🙂.
Bedankt voor je leuke reactie!