De fakkeloptocht was er niet gekomen als het geen verkiezingstijd was. De te verkiezen personen liepen vooraan. De politie arresteerde hen niet. Zij waren druk met het bekeuren van 160 fietsers en stopten bonnetjes achter de ruitenwissers. Wie heeft die fakkels betaald?

Een lied van Ede Staal werd misbruikt door de gebrilde komediant Freek die vlak voor de demonstratie nog even op het matje werd geroepen door Alders.

“Ik wait der is ’n tied van komen en ook ’n tied van goan. En alles wat doar tussen ligt.. Ja dat is mien bestoan”

Het had over ons bestaan moeten gaan. Er had een grens gesteld moeten worden. De Groninger heeft maar 1,7miljard m3 nodig. Degenen die vooraan liepen lieten toe dat er per jaar maximaal 31miljard m3 Groningsgas verpatst mag worden. Niets wijst erop dat hier wat aan gedaan gaat worden. Wat gaat er met ons uitzicht gebeuren nu de fakkelaars geen gas meer willen?

Vlak voor de fakkeloptocht hebben wij het echte verhaal mogen aanschouwen. Wij konden binnen een kwartier de hele aardgasproblematiek bekijken met Arjen Lubach (VPRO over Gronings gas). Wij konden de film ‘De Stille Beving’ beleven.

Het parlement heeft zich verkocht aan bankiers, de EU en de multinationals. De politiek faciliteerde ook nog eens belastingontduiking. Er komt dus geen geld binnen om gevolgschade door mijnbouwactiviteiten in Groningen te verhelpen. Het woord parlement geeft de reden hiervoor. Parler is spreken. Mentir is liegen.

De fakkeloptocht stelde geen grens. Er werden slechts leugens voor de verkiezingen verzameld.

Met vriendelijke groet,  Kees van Ee

Bijlage: Een gedicht van Simon Koorn “Een hebberige hand”

16/02/2017

Gedicht: een hebberige hand

Gedichtendag…

… verdichten van gedachten

waarom nog dichten
als je huis langzaam vergaat,
waarom in gedachten vluchten
nee, voor ’n gedicht… is ’t te laat.

Een aanklacht zou ’t wezen
een aanklacht aan…
ja, aan wie?
Niet aan alle Nederlanders,
medelanders die zich warmen aan ons gas,
’t gas van onder onze voeten,
uit de bodem die ooit (zo) stevig was.

Een aanklacht aan de politiek,
die liever wegkijkt, ’t is echt ziek
die de NAM laat nemen,
en een Overheid die steeds het meeste nam,
die Groningers niet mee liet delen,
zelfs niet toen men om de schade kwam.

Een miljardje hier,
wat centen daar,
een nieuw dorpshuis,
geen bezwaar;
Maar de schade echt vergoeden,
nee, dat doen ze niet,
wel de schone schijn ophouden,
maar bijna niemand die dat ziet.

Maar Nederland,
die aanklacht geldt ons allemaal,
wij lieten het gebeuren,
NAM, Shell en Exxon…, gaan daarmee aan de haal.
De schatkist werd gevuld…
maar veel zit er niet in…
ja een schuldenberg en wat papieren
we verzuipen er haast in.

Dus, doorgaan maar met pompen,
’t levert vast nog wel wat op?
Één ding weet ik zeker,
’t wordt voor Groningers een strop.
’t Herstel van al die schade…
dat red je niet met 5-miljard,
en als we doorgaan gas te pompen,
gaat het ons aan huis, aan haard en hart.

De bodem zal steeds sneller zakken,
de gasdruk neemt steeds verder af,
moeten wij dan maar ons boeltje pakken,
ons huis, ons land verlaten op ’n draf?
Lopen voor je leven,
’t is niet ondenkbaar in dit land,
ons Gronings land, dat leert te beven,
veroorzaakt door… een te hebberige hand.

©Simon Koorn – SiKo 2017-01-26 (gedichtendag)