De dag begint met de schoolbel en het schoolwerk van de jongens. Zoals voor veel andere ouders betekent deze coronacrisis ook voor ons dat we voorlopig thuis lesgeven aan de jongens, structuur moeten zien te vinden in hun dag en in die van ons, ons werk online moeten gaan doen (iets wat Arnold gelukkig al gewend was), uitzoeken hoe ik digitaal muziekles kan gaan geven en mijn opleidingsdagen achter de computer zal zitten. Daarnaast hebben we ons gezin tijdelijk uitgebreid met Hetty, een vriendin die hier mentaal en fysiek komt revalideren (niet van de corona gelukkig).
Voorlopig worden geplande concerten afgezegd, wat voor mij meteen betekent dat ik geen inkomen heb. Even lijkt het alsof er een grote vakantie is aangebroken. Niets is minder waar: deze komende periode zetten we onze schouders eronder en gaan we ervoor. Het is enorm zoeken naar een goede balans. Om de beurt leerkracht zijn en om de beurt zo goed en zo kwaad als het gaat ons werk doen…
De jongens hebben drukke dagen. Lammert en Ellen die hun zo graag van dichtbij meemaken en schooltje met hen zouden willen spelen, houden voorlopig afstand. De echte school heeft een manier gevonden om de kinderen aan het werk te houden. Ze krijgen ladingen huiswerk, soms zelfs digitaal een toets, hebben hun eigen werkplek in de kamer en buigen zich vol goede moed over hun schoolwerk. Hoewel Bram dat wat lastiger vindt dan Teun.
De digitale weg biedt nu opeens uitkomst. Arnold zit gekluisterd aan zijn laptop met een draadje in zijn oren. Via zoom kunnen de jongens hun klas even zien en spreken. Teun toetert een verjaardagslied voor een klasgenoot op zijn saxofoon, midden tussen de slingers en met een hoed op zijn hoofd. Om zo’n bizarre verjaardag toch een beetje leuk te maken. Ook Bram neemt een pianoliedje op om via de app naar een jarige klasgenoot te sturen. Af en toe worden de jongens bezig gehouden door hun juf en meester via skype. Het huiswerk wordt heen en weer gemaild en ook foto’s van de kinderen en hun knutselwerken worden gedeeld. De knutseljuf is blij met Teuns foto’s van onze zelfgemaakte eierdooskippen. Tijdens de lunchpauze leren we moeilijke ritmes van de percussiegroep Percossa die via youtube lesgeeft op spullen in huis. Hartstikke leuk!
Gelukkig gaan ook de gewone dingen door. Lekker naar buiten, de tuin in. Waar Teun even een boom tot een gymtoestel verbouwt. Hartstikke gevaarlijk natuurlijk! Ondersteboven aan takken bungelen met zijn hoofd ongeveer 5 meter boven de sloot…. Bram roetsjt op zijn skelter rond of rent achter een voetbal aan. Gelukkig wonen we hier, waar zoveel buiten mogelijk is.
’s Middags facetimen de jongens met opa’s of oma’s of hebben ze hun skype-muziekles. Best wel gek om Bram of Teun met zijn digitale juf in onze muziekschuur te zien zitten. Daarna begint mijn werkdag met skype muzieklessen aan leerlingen. Al is het behelpen zo, toch is het prachtig om de leerlingen in elk geval aan het werk te kunnen houden. Helaas werkt dit niet voor groepen en concerten. Gelukkig komen er prachtige initiatieven voorbij op het internet, zoals bijvoorbeeld het bevrijdingskoor op radio 4, waarbij alle Nederlandse zangers zijn uitgenodigd mee te doen. Zo’n initiatief vind ik net zo leuk als de berenjacht, en net zo leuk als Geertjes post die ons een gekke foto stuurt van haar en de jongens, een oppasdag lang geleden. Van zulke post worden we blij.
Zo schrijvend klinkt het allemaal heel gezellig hier in huis. Maar af en toe is het erg moeilijk om met zijn allen een goede sfeer te bewaren. Met alle rollen die ik tegelijk speel, voel ik me regelmatig als een octopus met zijn armen in de knoop.
Prachtig om te lezen hoe jullie ook in mogelijkheden handelen. Ik mis in jullie verhaal de prachtige lichtjes die door Bram en Teun zijn gemaakt en verspreid, zo ook bij ons. Ontzettend lief, daarvoor nogmaals dank.
Blijf gezond, allemaal. Lieve groet, Janet